تعداد سوالاتی که خرداد در پایه دهم تجربی مشاهده کردیم  زیاد (۱۹سوال)بودند که با زمان ۱۲۰دقیقه هم خوانی نداشت.سوالات متنی طولانی داشتند و اکثرا الف،ب،...داشتند که حتی رو خوانی از روی سه صفحه بدون تفکر هم بسیار وقت گیر خواهد بود .
تعداد سوال چالشی زیاد بوده و باعث شده تمرکز دانش آموز بر سوالات ساده تر هم از بین برود.
سطح سوالات حتی اگر سه نمره هم در سطح مشکل باشد باعث ناامیدی دانش آموزان ما می شود.واقعا چرا سطح سوالات باید به گونه ای باشد که دانش آموز کوشا و توانا نتواند ۱۹به بالا بگیرد.قرار است چه چیز اثبات شود؟آیا قرار است حس ناتوانی و مدرسه گریزی را در دانش آموزان تقویت کنیم؟طرح سوال اینچنینی مناسب کنکور است نه خرداد .آیا قرار است هر سال خرداد امید های آینده میهن را به طور متوسط ۱۲بار در شرایط  کنکور و سوالات سخت قرار دهیم؟آیا می دانید چه فشار روحی و جسمی را تحمل کردند؟ آیا در این ارزشیابی دانش آموزان مدارس عادی و حاشیه در نظر گرفته شدند؟اگر قرار بر طرح سوال این چنین بود چرا آزمون پیش نوبت هماهنگ را این چنین ساده طرح کردید.چرا تاکید کردید بر کتاب خوانی؟با این طرح سوال دانش آموزان را به سمت موسسات سوق می دهید و کلاس پر بار مدرسه را عملا ناکارآمد جلوه می دهید.
اینک من دبیر سرگشته هستم با سه ساعت تدریس در هفته برای درس فیزیک که اصلا این مقدار ساعت با حجم کتاب هم خوانی ندارد,کتاب و مفاهیم آن را تدریس کنم یا جزه خودم یا تست کنکور؟
من  نگران دانش آموزانی هستم که در سنی که باید پر از انرژی و نشاط باشند بسیار مضطرب و مأیوس هستند و تصور می کنند حتی با زیاد درس خواندن هم نتیجه ی دلخواه نخواهند گرفت.
به کجا می رویم.ما با این ارزشیابی های سلیقه ای حتی نمی توانیم در کلاس درس از زیبایی ها و جذابیت های علم فیزیک سخنی بگوییم.
از نظر من این مسیر آموزشی در جهت سرخورده کردن بیشتر دانش آموز.عدم آرامش معلم و خالی کردن جیب والدین در کلاس های خارج از مدرسه است.

ارسالی از یک دبیر دبیرستان